Vlíza anná zhaná na gróbieno, hódi pri annók gróba, sníma pantólïne, sníma gáshtene i abráshta gazáne na gróbane. 
Víidava ye zhîyen chûva gróbieno allá yi na víka níkana. 
Faf drúganek déne pak ináy zhaná hódi na inók gróba i právi kaknáta i napréshnetek déne.
Pak ye vídava zhîyen chûva gróbieno allá yi pak na víka níkana.
Faf drúganek déne zhanána hódi pak na inók gróba, sníma pantólïne, sníma gáshtene i abráshta gazáne na gróbane. 
Zhîyen chûva gróbieno hódi pri tîye i pîta ye
Óti dahódesh hérgün na isók gróba, snímash pantólïte, snímash gáshtete i abráshtash gazáte na grçobane?
I tya mu advráshta
Itúy ye pagréban móyet chülâk. Agîta si bésho zhïf víkasho mi chôshto «tvóyet gos zhóno i umrâte azhïvâva» 
Μπαίνει μια γυναίκα στο νεκροταφείο, πλησιάζει έναν τάφο, κατεβάζει το παντελόνι, κατεβάζει το βρακί και γυρίζει τον κώλο της προς τον τάφο.
Τη βλέπει ο φύλακας αλλά δεν της λέει τίποτα. 
Την άλλη μέρα η ίδια γυναίκα πάει πάλι σε εκείνον τον τάφοι και κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα που έκανε και την προηγούμενη μέρα.
Ο φύλακας την είδε αλλά και πάλι δεν της είπε τίποτα.
Την επόμενη μέρα η γυναίκα πάει πάλι στον τάφο, κατεβάζει το παντελόνι, κατεβάζει το βρακί και στρέφει τον κώλο της προς τον τάφο. 
Ο φύλακας την πλησιάζει και την ρωτάει
Γιατί κάθε μέρα έρχεσαι σε αυτόν τον τάφο, κατεβάζεις τα παντελόνια και τα εσώρουχα και στρέφεις τον κώλο σου προς τον τάφο;
Κι εκείνη του απαντάει
Αυτός είναι ο τάφος του άνδρα μου. Όσο ζούσε μου έλεγε συχνά «αυτός ο κώλος σου ρε γυναίκα και νεκρούς ανασταίνει»